12/04/2010

Her zaman inandım 12'nin uğruna..
beni bilenler bilir, her ayın 12sınde 12si olduğunu farketmesem bile mutlu olurum..
hep güzel şeyler buldu beni 12sinde
veya her gelen mutluluk verici seyin 12yle bi alakası vardı,veya ben o alakayı zorlayarakta olsa buldum :)

2ay önce abimin 12 nisan'da teslim olmak üzere askere gideceğini duyduğumda demiştim ona da, sen içini rahat tut kötü yer çıkması imkansız diye..
tabikide hiç kimse inanmadı bana, ben bile..
en kötüsüne alıştırdık kendimizi, moraller bozuk olmasın diye güzel seyler soylense de içlerde kötü şeyler düşünüldü açıklandığında hayal kırıklığı yasanmasın diye..herseye hazırız fılan dıyoduk..
ama o gece o an ..
böyle bir sinir boşalması yok
saat 12de gelen bir telefon "abi ben öğrendim ankara,sen nerdesin" le önce cıkan kavga..
ben size demedimmi beni buraya getirmeyin diye kızan abim.. (kafası dagılsın, bıde rahatca sıgara ıcelım dıe dısarı cıkartmıstık)
ve bunun ardından sansa orda bılgısayarla bulunan bır arkdas ve ogrenılen sonucla bırlıkte gozyaslarına boğulan bir ben..
Kısa Dönem Er İstihkam Sınıfı Gelibolu/Çanakkale

daha güzelini istesek ayarlayamazdık herhalde..
canımın içi,koca eşşeğim benim büyü de ve dün teslim oldu birliğine..hala inanamıyorum ben.. arayıp taciz edesim gelıyo eve gelmıomusun hadı gel,sıkıldm kahve ıcelım,napıosun sıkıldım olesıne aradım dıe arayasım gelıo..

ama gecicek bu da..bı de cok sukur ki cok yakın..

babama bıle soyledım hftasonları aradıgınızda napıyorsun dedıgınızde hıccc abımleyım dersem sasırmayın ceker basımı gıderım ben ..2bucuk saat ne ki?!

u know u love me
xoxo,L

it's a "me" time

normalde çok sevmem yalnız takılmayı, tabiiki evde değilsem..
evdeysem eğer yalnız olmaya bayılırım..kimse olmasın evde, oyle salakca uzanıyım bıseyler izliyim,amaçsızca takılıyım kahvem ve sigaramla..
dışarda ise hep biri olsun isterdim yanımda..arkdaşım,sevgilim,ailem,abim,kuzenim,x,y,z..
yoka herkesin bana tip tip baktığını hissederdim hep,
ay şuna bak yalnız,ekildi mi,biri gelicek mi gibilerinden..
garsonlar bile sorar birini bekliyor muydunuz?
hayır tekim !
yanlış anlamayın bunu yapanlara hep imrendim, hep özgüvenlerini ve kendilerine yetmelerini kıskanırdım; ama işte ben hiç yapamazDım..
bugüne kadar..
bu sabah kalktım, ne evde olmak istedim belli bir süre, ne de birilerini görmek..
yalnız çıkmakta çok istemedim, bu sefer yanıma sadece laptopumu aldım..
bindim otobüse, taksiyede değil..
geldim etilere
cafe crown bahçeye oturdum,
yüzüme çarpan ve içimi ısıtan güneşle birlikte, soğuk lattemi de söyledim..
nasıl mutluyum anlatamam..
erasmus ailemle konuştum bol bol:)
biri az daha popcorn patlatırken ölüyormuş, mikroyu açınca bı mısır gözüne fırlamıss canım yaa:))
maria ve lara bana video çekmişler biri facebooktta dierni bana özel su anda yolluyorlar..
videolarımı izledimm..
ve bır kez daha tesekkur ettim içimden, böyle iyi ve içten insanlar çıktığı için karşıma..
ve şu an kimsesiz tek başıma burda otururken, güneş,kahve,sigara,erasmus dedikoduları ve ben olaraktan süper 5li ,2 saati geride bile bırkamışız..
mutlu muyumm çooooooookkk..deli miyimm hayııırrr..

it's a "day" and im loving every each minute of it..i cant enjoy it more than i do just right now..

herkese bir gün denemesi tavsiye edilir.

u know u love me ,
xoxo L.